reviradafeministade Nuria Otero.
Non gosto deste corpo.
Deste corpo que non se adapta
ó que pedides pedimos pido
ó que gostades gostamos gosto.
Este corpo naceu ceibe,
sen intención de se achegar
ás beirarrúas das avenidas
cheas de tendas de moda
e maniquís tesos e macilentos.
Este corpo non gosta
de se amoldar á compostura.
É quen de bailar de saltar,
de subir baixar
e amar.
Aínda que pretendan pretendamos pretenda
que estea quieto,
oculto e tapado;
que non é pequeno
nen é bonito.
É grande e pesado.
É desleal cos meus desexos
e as miñas ideas absurdas
de seren coma o resto.
Non gosto desde corpo.
Mais el gosta de min
e ficamos xuntos.
__________________________________________________________________________
Nuria Otero
Os feitos:
Nacín en Bos Aires en 1971. Neta de galegas. Como tantas. Son licenciada en pedagoxía e psicopedagoxía, aínda que non exerzo. Son estudante de Lengua e Literatura Españolas, aínda que tampouco exerzo moito de estudante. Son nai dunha filla e dous fillos. Vivo nunha pequena (e irreductible) aldea da provincia de A Coruña. Teño publicado un libro de poemas “lo que no existe o el año de los superhéroes”, Ed. En Huida (2017) e outro que será publicado en breve. Tamén participei en varias antoloxías, como Anónimos 2015 ou a Revista Xistral.
O que non son feitos:
Con 11 anos mudei en nómada. Nunca quixen casar nen ter fillos, pero fai 16 anos que estou casada e son nai de familia numerosa. Escribo dende sempre, dende que teño recordos, dende a primeira vez que algo me doleu. Sexa como sexa, fai catro anos que decidín chamarme escritora e ocupar en escribir o escaso tempo libre que me deixa o feito de teren incumplido, unha a unha, todas as miñas promesas.
Imagem de destaque. Violeta González.